Disipline Etmeye Mantıklı Bir Yaklaşım

Adına öğrenmek,oynamak veya ne derseniz deyin,çocuklar zamanlarının çoğunu çevrelerini keşfetmek ve bu çevrenin içinde kendi yerlerini anlamaya çalışmakla geçirirler.Çocuklar yanlış davrandıkları veya hata yaptıkları zaman aslında çoğu ebeveynin zannettiği gibi onları kızdırmaya veya kendi istediklerini yaptırmaya çalışmıyorlardır.

Banyo yaparken her tarafa su sıçratan iki yaşındaki bir çocuk annesine iş çıkarttığının farkında bile değildir.O sadece suyun sıçrarken çıkarttığı sesten ve fayansların üzerinde akan su damlacıklarının görüntüsünden çok hoşlandığı için böyle davranıyordur.Bisikleti ile uzaklaşan sekiz yaşındaki bir çocuk ise babasının endişeleneceğini aklına bile getirmiyordur.

Çocukların anne ve babanın koyduğu sınırları zorlamaları beklendik bir davranıştır,ancak onlara bu sınırların onların iyiliği için konduğu ve değişemeyeceği zaman zaman hatırlatılmalıdır.
Maalesef çoğu anne ve baba kendi anne ve babalarından gördükleri gibi davranarak çocuklarının yanlışlarına öfke ile tepki verirler.Eğer boşanmışlarsa stres altında oldukları için kendilerini kontrol etmeleri daha da güç olacaktır.Böylesi kontrolsüz tepkiler çocukları korkutur ve ürkütür ve uzun vadede işe yaramaz.Bu tepkilerden çocuklar yanlış dersler alırlar:

Ebeveyne yakalanmadan istediklerini yapmak ve öfkelendikleri ya da mutsuz oldukları zaman hırslarını ya da acılarını başkalarından çıkarmak gibi.
Etkili disiplin sağlamak duruma uygun tavır almakla mümkün olur.Eğer anne ve baba durumu çocuğun gözü ile değerlendirirlerse çocuğun anlayabileceği şekilde tepki verebilirler.Bu yaklaşım anne ve babaya çocuğun hayatında oyunun rolü ve öğrenme süreci hakkında da bilgi edinme şansı verir.

Ancak davranışın nedenini anlamak ile kabul etmek farklı şeylerdir.Bu hiç unutulmamalıdır.

Anne ve baba çocukların ebeveyn davranışlarından örnek alma özelliklerinden yararlanabilirler.Eğer yakın arkadaşlarına ve diğer sevdikleri kişilere gösterdikleri saygıyı çocuklarına da gösterirlerse,çocuklar da insanlara bu şekilde davranacaklardır.Çocuklar anne ve babalarının hoşuna gidecek şeyler yapmak isterler ve onların onaylayıcı gülümsemeleri ile gelişirler. Bu anne ve babanın hiç bir zaman çocuklarına öfkelendiklerini belli etmemeleri gerekir şeklinde anlaşılmamalıdır.Burada önemli olan duyguların kontrollü ve sakin bir şekilde açığa vurulmasıdır.